اسارت
در جامعه کنونی ایران بویژه قشر آگاه و بنظر موجه، در ماه محرم؛
یک دهه مراسم می گیرند و عزاداری می کنند که امام حسین سلام الله علیه را به قتلگاه ببرند و فردای عاشورا عَلَم و پرچم و تکیه ها به انباری ها می رود.
در صورتی که اوج مصیبت ها به فرموده اهل بیت و امام زمان سلام الله علیهم اجمعین تازه آغاز می شود.
و زاییده این اندیشه و مسئول این بی توجهی، با افراد محوری جامعه و اهل رسانه و منبر و منبری است.
و صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در رأس این غلط.
رادیو را باز کن! "تی وی" را هم روشن!
رسالت موج رادیوی پیام و ورزش و کوفت و زهر مار دیگر و نیز کارکرد شبکه های "تی وی" که هر چند ماه مثل قارچ بیرون می زند و مضاف بر مضاف الیه می شود؛
این است که روزی چندصد بار با موسیقی های دلنواز مردم را شاد کنند و به وجد بیاورند تا خدای نکرده مردم ما در رتبه های بالای افسردگی و غمگین جامعه جهانی قرار نگیرند.
آخر قرار است این ها مردم را به جای نشاندن پای ماهواره و "رادیو فردا" به سمت خود بکشانند.
خاک(تربت) بر سر من مذهبی که فقط باید ببینم و بشنوم و اعصاب پاره کنم و بنویسم! که فی الحال بیشتر از این از من برنمی آید...
و خاک بر سر هیئت نظارت و شورای عالی فلان بهمان و آن و آن یکی تر.
و همه این ها به قیمت راضی نگه داشتن اقلیت افراد جامعه است.
عزیزشان بمیرد تا چهل شبانه روز ریش و احشاء خود را بلند می کنند! و مشکی پوش اند...
اهل بیت پیامبر که عزیز هستی اند و خداوند.
اندیشه و پیام "اسارت" کجا باید بیان بشود؟؟
زینب؛
نماد "مقاومت" کجا باید معرفی بشود؟؟
در این عرصه "غیورمردی" می طلبد راه بر باشد...
هم چون "زینب سلام الله علیها".
