پای نی می نگرم رفتن زیبایت را

صفین

            کربلا

قرآن به نیزه کردن

کار همیشگی و عادت

آل معاویه و اهل شان لعنت الله علیهما است...

أللهم إنّى أسئلک، ایًاک

در دعا و بین اشک سحرت

چه را

که را

می خواهی؟

مزه یک چند خدا داشتن

به همه می ارزد

با حنجر بریده شده هم کلام شو

حالا غریب بخوان، فصل نوکری است؛

به گمانم رمضان هم شده است ماه حسین

افطار

         کربلا

                به خدا چیز دیگری است...

یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ

ادعا می کنند که با تو هستند، رفیق اند

به وقتش

بهای اطرافیان را به صرافی می برند

و

با ریال عربستانی تاخت می زنند!

>>> ... وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ.

و اگر در دوزخم بیافکنی، در میان اهل جهنم اعلام خواهم کرد که من تو را دوست دارم. 

 "مناجات شعبانیه"

حد اقل

چطور می شود مسئول و فرمانده و رئیس باشی

چنین امانت سنگین در دست داشته باشی

اهل سحر نباشی

از چه کسی امداد می خواهی؟!

>>> الإمامُ العسکریُّ علیه‏السلام :

إنَّ الوُصولَ إلَى اللّه عز و جل سَفَرٌ لا یُدرَکُ إلاّ بامتِطاءِ اللَّیلِ .

رسیدن به‏خداوند عزوجل، سفرى است که جز با نشستن بر مرکب شب پیموده نشود .

                                                                                           "منتخب میزان الحکمة : 464"