گاهی کنار دشت سرسبز و رودخانه ای نشسته ای و به کوه مقابل خیره می شوی
می خواهی بالای آن باشی و تجربه بهتری داشته باشی
همین که به آن بالا می رسی... نظاره گر همان دشت و چشمه جاری می شوی
لذت همان پایین بود
کوه هم قد کشیده است تا آن را ببیند
در ارتفاع قدر دامنه را بهتر می دانی؛
برج هم پسوند "ک" را بگیرد از پا می افتد.
"اینجا" که هستی فیض کامل را باید برد.
